Nasza odwaga… Inaczej

Tytuł trochę inaczej, bo i post trochę inaczej… Bo zamiast przepisów i zdrowia trochę rozterek życiowych i filozofowania.

Kiedy mówimy o odwadze widzimy przed oczami obraz bohatera ( najczęściej pod postacią strażaka) który ratuje ludzi z pożaru czy obraz osoby skaczącej na bandżi z wysokiego klifu. Osoby nie bojącej się stawić czoła czemuś przerażającemu…

Ja zdałam sobie sprawę że dla mnie prawdziwą odwagą jest… Bycie sobą.

Bycie sobą bez względu na to, co mówią inni, nawet gdy nazywają cię szaleńcem i głupcem. Stawanie na swoim i robienie tego co się kocha nawet gdy inni krzywo na ciebie patrzą.

Tacy już jesteśmy – zwierzęta stadne, że chcemy żyć w grupie. A żeby żyć w grupie trzeba być akceptowanym przez grupę. Czasem jednak myślę, że lepiej byłoby opuścić stado które nas nie akceptuje i znaleść inne, lub założyć własne, na zasadach które my akceptujemy.

Nie podobam się? Trudno. Nie musicie mnie lubić. Nie jestem zupą pomidorową, żeby każdy mnie lubił. To moje życie. Moje reguły gry, które ustawiam ja. Nikt nie może podcinać mi skrzydeł, bo jestem jedynym orłem w stadzie nielotów. Moja wyjątkowość, moje pasje i Ja jestem swoją największą siłą.

Słyszymy z ust niektórych osób: nie zrobię tego, bo ludzie będą się śmiać… Chcę założyć firmę, ale co pomyślą o tym inni… Ciągle ci inni… Co cię obchodzą inni? Serio chcesz się przejmować osobami, które zamiast zajmować się własnym życiem wtykają nosa w interesy innych i jeszcze z nich szydzą? Naprawdę są tacy ważni w twoim życiu, żeby marnować swój cenny czas na przejmowanie się ich opinią? Naprawdę? Takie osoby tylko uziemiają twoje marzenia. TWOJE a nie ich marzenia.

Zdradzić ci sekret?

Tak naprawdę nie masz w życiu nic do stracenia… Każdy z nas kiedyś umrze. Czy zauważyłeś czego ludzie starzy najczęściej żałują? Tego, że nie korzystali z życia i bali się opinii innych. Teraz, na skraju ich życiu, to czy lata temu ktoś nazwałby ich szaleńcem nie ma znaczenia…

Bądźmy więc odważni… Być sobą 🙂